bewegen naar een nieuw moment met nieuwe kansen en mogelijkheden – hoop.

Hoop is soms een lastig begrip. Hoop gaat mede over de overtuiging dat de toekomst beter zal zijn dat het heden én dat je de mogelijkheid hebt om die betere toekomst te verwezenlijken. Maar na meerdere decennia van “maakbare samenleving” met de extra focus op dat je ook zelf jouw wereld kan “maken”. Is er altijd wel een moment in je leven dat je vastloopt. Burn-out is een uiting van vastlopen. De tredmolen waar je inzat, de mogelijkheden die je altijd had die zijn er (soms tijdelijk, soms langer) niet meer. Er is noodzaak tot rust. Naast een “burn-out” zijn er meer vastlopers, denk aan een ongeluk, ziekte, overlijden en actieve rouw. Je moet je leven her-ijken, weer opnieuw ontdekken wat nu -op dit moment- wel kan. De hoop op een betere toekomst, of beter vertrouwen op dat het op een ander moment anders -lichter, fijner, gemakkelijker- kan gaan kan zo een lichtje worden aan het einde van de tunnel. Een lichtje -ook al nog ver weg- als richtpunt om naar toe te bewegen. Want eigenlijk gaat hoop over “het bewegen naar …”. Het waarmaken van de hoop kan niet gebeuren zonder beweging.